Gene öyle bi ðün Gök Kezban “-len oðlannn” dedi “-sen eller gibi gayfaya ðetmezdin hinci zabahdan ho yanna gediyon a(ð)þemleyin dee gece yarýsý dae nere ðediyon nerede zabahlayon Alla(hýný) se(verse)n kimin yana varýyon heleþengin kim bilmeyon ne zaman (uyku) uyuyon ne zaman iþe gayda bakýyon þaþdým sana valla ha”
Alibee(y)nin garý da “-o ne va! ay Gökgýz Mýsýr’da Saðýr Sultan duydu va sen bu çocu(ðu)n cayýr cayýr çýra ðibi yandýðýný bilmeyon mu”
“-va! valla ben hiþ duymadým ay Ýmine aba kime len o(ð)lumuz” “-eyi gari ay Kezban bu köyde havas oluncak kim mar” “-ne bileyin ay aba, kiim” “-Özleme zahar” “-ee eyi valla þey mi len ay çocuk gýzýn da habarý var mý bari(k)” “-gara cücen habar eder mi” “-deyvisen ya len gaþ atdýn mý” “-…..” “-ya a(h)!” “-olum nekdipleþdiniz mi” “..” “-gonuþdunuz mu” “-….. ý ýh!” “-eee” “-..” “-o ne va! eyi de ay gardaþým Özlem nerden bilcek senin havasýdýðýný,… yangýnýdýðýný? garannýgda gaþ attýðýný? ataþýný? dumanýn tütmedikden keyri”
“-bilme(z) mi? “-zahýr insan bi iki satýr nekdip yazar habar eder saklý bi yer de filen buluþur; gardaþým” “-hincikinner bilmez öyle þeyi” “-……..” “-va! o ne len çocuk gaþ yok, göz yok, orta yerde söz yok dedikleyin”
“-eyi de aba ne yazayýn” “-va! ne yazarsýn ay gardaþým zahýr “sana havasýn” dersin “hep seni düþünüyon” “hayalýmdan getmeyon” dersin “gece düþüme giriyon” dersin bi deliðanný havas olur da; nekdibe deycek þey bulamamý vay bre ðardaþým
alýsýn bi kiyat galem “her yere Özlem yazýyon” dersin, “bu dünnede senden gözel kýz “senin adýndan gözel gýz adý mý var da” “baþkasýnýn adýný sayýklayan” dersin, “gözüm senden baþgasýný görmeyyo dersin,
“diþim arýyodu seni ðöreli unutdum” dersin, “ekmekden aþdan kesildim” dersin, “sensiz bi lokma bo(ð)azýmdan geþmeyo” “anam sana bakmaya aðzýný kokmaya ðelcek” dersin,
“saçýndan bi tel yolla da goynumda saklayan” dersin “benim olmazsan ölürün” “baþkasýna varýsan kendimi int(ih)ar ederin” dersin “-hemi valla, hemi billa hemi de þartlar þart ossun seni baþkasýna yar etmen” dersin,
“boban vermezse seni gaçýrýn” dersin, “bana mekdip yazarsan dünneler benim olu(r)” dersin, “eðerinem bana gelisen elini ýlýdan sovuða vurdurman” dersin, “çocuklarýmýzýn gözlerinin, gözelliðinin sana benzemesini isderin” dersin, “dünne bi yana, sen bi yana” dersin, “seni gördüm müydü mü dünneler benim oluyo” dersin, “seni mutlu etmeð uçu her þeyi elimden gelenin bile fazlasýný yapmaya hazýrýn” dersin, “yeter ki sen benim ol” dersin,
“bi galp iresmi cýzarsýn içine hemi onun hemi de kendiyin adýný yazarsýn ya da baþharflerinizi bi de galplerimiz dayima birlik atacak” deye yazarsýn “kestane kebab-acele cevap” deye yazarsýn
daha ne deyen gara gardaþým ben cahýl bi garýyýn aklým tahasýna ermez felek dünnede bi de okula ðetseymiþiyin sen o zaman görceðdin beni evelallah ……. iki ðün sonura çekdiler getdiler miy di “heyvah!” dersin emme iþ iþden geçer getdimiydi de zati elden geder” ………. “-elden mi!? Ðeder ………….” “-valla sen bilin”
ARKASI YARIN
Resim; Gök Kezban Sn abdullah Karakuyu’ya teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.