özlemek

tüm kabahatleri örter özlem
hatta unutturur acýyý
bir yorganýn altýna saklanýr gibi
kaybolursun gözümün önünden
sesim adýný özler

lapa lapa yaðmýþ kardýr yokluðun
inceden bir duman tüter bacalardan
bulutun grisine karýþýr
herkes eþittir ayný göðün altýnda
patikalar otoban
gecekondular apartman
evler evdir bildiðin
çatý, balkon, odalar...

özlemek soba borusuna elini yaklaþtýrmaktýr
yanmaktan korkup
daha çok ýsýnmaya çalýþmak
açýlan kapýyla uçmasý sýcaðýn
ve pencere önlerine birþeyler sýkýþtýrmak
gibi...

her karaltýyý o sanýp kapýya koþmak ve
zil sesini en sevdiðin þarkýya eþdeðer tutmak
telefonun yapýþmasý eline
ve yine zil sesi ummak hevesle

özlemek, sevdiðim
bütün kabahatlerinin üstüne bir çizgi çekmektir
çektiðin tüm çizgileri örten
ve yorganýn altýna sinmiþ çocuðu aðlatmadan dýþarý çýkartmaktýr

özlemek, sevdiðim
bütün iyi niyetlerin birleþip talan etmesidir nefreti
bazen bir þehirdir yürüdükçe yollarý geniþleyen
bazen bir buluttur ýslattýkça iyileþtiren


iyileþtim, çabuk gel.




Sosyal Medyada Paylaşın: