anne benim neden sapaným yok neden kuþlarý vuramýyorum neden camlarý kýrmýyorum ben hayatým boyunca bir tek kendimi vurdum anne suskun görünsemde kýzgýn ve öfkeliyim aslýnda benim hiç hayalim olmadý anne ne seni rahat ettirdim ne de kendimi kaybolmuþ bir anahtar kadar yalnýzým anne... ne omuzumda bir dost eli ne saçýmda anne eli var benim hiç sevgilim olmadý anne ne bir gün yuva kurdum ne bir gün þansým güldü.. kimi yürekten sevdiysem yüreðimi böldü annem... Herkes annesiyle büyüyor... birsen yoksun anne
Sosyal Medyada Paylaşın:
mözenç66 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.