Allahın Çankırı lısı

Boþ bir caddenin terk edilmiþ binasý gibiydi.
Kapýsý eðreti kapalý, basamaklarý kýrýk dökük…
Yorgun yüreðimin acýsýný gözlerimde gördüðü gündü.
Üþümüþ ellerimi avuçlarýnda ýsýtýrken.
Allah’ýn Çankýrýlýsý dedi: girdin yine kalbime…

Zemheriden yeni çýkmýþtý düþünceler,
Daha kýrk ikindi yaðmurlarý yaðmamýþtý,
Ýlkyazdan günler çalmýþtý ikimiz için,
Güneþi devþirmiþti gönlüme ýþýk olurken gözlerime,
Allah’ýn Çankýrýlýsý dedi: ýþýk oldun gözlerime…

Kaderiyle kesiþirken yollarým,
Bir, bir gizlenir acýlarým,
Issýzlýðýma eþ, sessizliðime ses olur,
Yalnýzlýðýma arkadaþ olur bakýþlarý.
Ve baðlarken gönlünü gönlüme:
Allah’ýn Çankýrýlýsý dedi: aþk oldun, sevgi oldun,
Ben oldun benliðime ahh! Dedi Allahýn Çankýrýlýsý,
Ýyi ki varsýn…

DUDU BAYRAM/ ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: