Düşüncelerim İntihar Eyleminde

Dün gece sabaha kadar sokaktaydým,
Evsiz,
Yalnýz,
kimsesiz,
Aç,
Susuz,
Üþüyerek...

Düþündüm,

Gelmiþi,
Geçmiþi,
Geçmemiþi.
Seni düþündüm en mühimi...

Sonra sözlerin geldi aklýma,
Kafamý yumrukladým, duvarlarý yumrukladým,
Kan revan içinde kalan ellerime acýmadan,
Sokak lambalarýný tekmeledim,
Sövdüm yoldan geçenlere,
Kýzdým.
Acýmayýn bana diye,
Sonra;

Yalvardým onlara,
Vurun bana,
Vurun beni, Öldürün dedim kanlar içindeki avuçlarýmýn arasýna alarak baþýmý.

Yapmadýlar,
Ýsyan ettim,
Küfürler savurdum.
Azrail bile dalga geçti benle,
Almadý, almadý, almadý canýmý...

Þimdi, elimin yaralarýndaki sýzý, yüreðimdeki sýzýya karýþýyor, ýrmak misali, düþüncelerim intihar eyleminde, Gözyaþlarým uçurum kenarýna aðýr adýmlarla süzülüyor yanaklarýmdan. Ve galiba ben...

Neyse...

Sosyal Medyada Paylaşın: