istanbul'un kör yanı

köpüklü rüzgarlara direnen
mýsýr koçanýyým
þafaðýn bereketinde
bir goncanýn yitik çiy damlasý yüreðim
yaþama dair ne varsa dizlerimde




göðü oymaya çalýþan inatçý aðaçlardaným
hiç orkide tutmayýþým
hoyratlýðýmdan
acemi bir vadide geçti ömrüm
keçiyollarýmýn sarmaþýklar gibi olmasý ondan




"birbirine baðlayýp bulutlarý "
sallar yapýp
usulca koysam da düþ kýyýma
hiç çözemedim örgülerini denizin




biliyorum
bir gün uzaklara býrakýlacak ellerim
her bir parmaðýmdaki amber notalarýný
ölümü yüze sývayan topraða çalarak




devinimsizim
yapraklar benden meþgul
gandhi gibi söz orucunda deðilim
içim geveze tayfalarýn cenneti






bir çölü geçen karýncaya
bir de
yandaþým cibran’a öykünürüm
toz kaçar kalbime
tuza karýlýr caným




istanbul’un kör yanýna bakýp
"ruhumu yumruklarým"















gönül gençyýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: