Çýkardýn fallarýmda
Ya adýnýn baþ harfi olurdu
Ya da ikinci, üçüncü…
Mutlaka çýkardý senden bir þeyler
Ya da senli olan her þeyi anlatýrdý falcý
Tesadüf der geçerdim
Her seferinde…
Uykularýmda belirirdi yüzün
Kýsacýk ama ömürlük rüyalarda
Ya gülerdim oluþuna
Ya usulca aðlardým gidiþine
Ama hep görünürdün umuduma
Her gece…
Papatyalarla kýyaslardým bazen de
Bir yapraðý ‘seviyor seni’ derdi
Bir yapraðý ‘hayýr sevmiyor’
Sapýna kadar bölerdim zavallýyý
Sýrf ‘seviyor’ çýksýn da
Hep sev beni diye…
Yüzünü seçerdim kalabalýk caddelerde
Uzaklarda bana bakar yürürdün
Heyecan basardý içimi birden
Yaklaþtýkça sima, anlardým;
Gördüðümün aslýnda
Görmek istediðim olduðunu…
Önceden yazýlýrmýþ ya insanýn geleceði
Hep senli bir kadere inandým
Çünkü ne zaman baksam aynaya
Alýnda bir yazý ki;
Adýn – Soyadýn…