Niçin böylesin a kalbim? Vermeyi bilirsin! Almayý bilmez? Sen herkese duacý Kendine bedduacý mýsýn? Ne olur biraz da... Kendi üzerine titre! Bir daha mý gelecek? Bu dünyaya cancaðazýn? Ah o üzülmesin! Vah bu büzülmesin! Diye hep gözlemdesin. Biraz aynaya baksan... Saçlarýna yaðan karlarý göreceksin! Sen böylesin iþte kalbim Böyle gelmiþ,böyle gidersin Ýncitmekten ödün patlar herkesi Keþke hep de incitilmeseydin bari Karýþma artýk etliye sütlüye Ne hali var ise görsün alem En ala demlerin geçti gitti Dem þimdi bu dem mi ki? Boþver aldýrma hüzünlü geçmiþe Sen þerefli tavrýndan ödün vermedin! Ama eskiden nasýl güzeldin Ýþte yine de ayný aynasýn Sevdiðim caným a kalbim.
09.12.2007. Osmangazi-Ýzmir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.