SILA KADINI

Zeliha taze gelin, iki çocuk anasý
Gençliði- güzelliði, ellerinde kýnasý
Oldu sýla kadýný, talihine yanasý
Gelip alýcam dedi kocasý gider iken
Ta Alamanyalara uçtu bir sabah erken

Ekmek parasý deyip gurbet yolunu tuttu
Zeliha bebeleri aðýtlarla uyuttu
Dönmedi babalarý, para onu da yuttu
Rahat yüzü görmedi, ele köle kul oldu
Ölmedi- boþanmadý, kocalý bir dul oldu

Baþ eðdi kaderine aðlayýp sýzlanmadý
Darýldý aynalara, kadýnca özlenmedi
Hep umutla bekledi hasreti közlenmedi
Adý sýla kadýný, takiptedir adýmý
Satmadý onurunu, kirletmedi adýný

Oyalar-tenteneler ördü geceler boyu
Kimse demedi ona, hadi artýk yat uyu
Helal alýnterinden geldi deðirmen suyu
Büyüttü kuzularý ele muhtaç etmeden
Babanýz gelir dedi, onlarý incitmeden

Yakýnlarý el oldu, kapýlarý açmadý
Tanýmazlýktan geldi, sokaðýndan geçmedi
Sýðýntý yaþadý hep, dayak yedi, kaçmadý
Eðildikçe hayata alem üstüne bindi
Çekildi kabuðuna, mezbelelere sindi

Fýrtýnalar yaþadý, kar-boran, tipi, dolu
Geceler karabasan, muamma hayat yolu
Zelihalar yurduydu geçmiþte Anadolu
Yuvalar yetim kaldý, hasret tüttü bacalar
Aldatýldý kadýnlar, evli döndü kocalar...











Sosyal Medyada Paylaşın: