HAN VE HANCI.!

Gönlü aklýn ile koyma kafese,
Çýrpýnýr durursun nefes nefese.
Sevgiyi attýðýn o yer denizse,
Balýk bilmez ise halik bilecek.!

Sendeki o yürek öyle güzelki,
Her sevenim diyen kadrin bilmezki.
Sen yine sýdk ile þükrünü etki,
Kullar bilmez ise Mevla bilecek.!

Üzülüp darlanýp eðme baþýný,
Çatýp durma iki hilal kaþýný.
Deðmeze akýtma gözün yaþýný,
Kýymet bilmeyen kul hal ne bilecek.!

Ýnsanýz mayamýz bir damla meni,
Herkes hak edemez deðer bileni.
Sevenler gitmezmiþ sen sev seveni,
Kim gerçek kim yalan kim ne bilecek.

Acýyý sýzýyý çekenler bilir,
Duymazmýsýn her gün sela verilir.
Bir an gelir can bedenden çekilir,
Acýyý sýzýyý el ne bilecek.!

Bülbül kesilmiþ müptela güle,
Gül meraktadýr açar yad ele.
Yad ellerde vardýr çok dolap hile,
Yad el çalý diken gül ne bilecek.!

Bu dost diyorki gel etme yapma,
Sözümü el ile bir edip tutma,
Yarayan var ise yabana atma.
Han baki yolcuyu yol ne bilecek.!

Dost sözü hakiki amma ve lakin,
Sözüm okuyan düþünsün sakin.
Okuyan dost varsa kýzmasýn sakýn,
Yürek yarasýný yar ne bilecek.!

TÝRYAKÝ kul sana el olmadý hiç,
Dua’sýn dilinden býrakmadý hiç.
Senden öte gayrý gözümde bir hiç,
Senden gayrýsý yok ne bilecek.!

03 Nisan 2013
00.22
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: