Kaç mevsim soldu gurur fýrtýnasýnda
Yürek acýlarýn dergahý olurken
Senin gönül baðýnda papatyalar
Benim ise zakkumlar açtý
Hayat zaman daraðacýnda idam edildi
Biz birbirimizi beklerken
Þimdi kanayan iki yürek
Gülmeyi unutmuþ iki çift göz
Kabuslarýn sardýðý uykusuz geceler
Güneþin küstüðü aymayan sabahlar
Gururun ezip geçtiði mimozalar olduk
Dilimde senli sevda türküleri
Gözyaþlarýmdan solmuþ resmin
Ve bana karaladýðýný þiirlerin
Sensizliðimde beni avutur olmuþ
Birde seni düþündüðümde
Dudak kývrýmlarýma bulaþan gülümsemem
Sen ise kývranýr olmuþsun
Geleceðinde bulamamýþsýn
Geçmiþte bende fazlasýyla olan sevgiyi
Sevda diye koþar olmuþsun
Her tatlý görünen aðýlý dilin peþi sýra
Bir mevsim daha soluyor görüyor musun
Yüreðim yangýn yeri olmuþ
Yeþeren dallar dokunuþumla kuruyor
Ýçimdeki çocuk onu hiç sorma
Senin gidiþinle küskün hep uyuyor
Bensizlikde bedenin sarmýþ bir dert
Derman aramazmýþsýn tabipler de
Ýçin için kanarmýþ solunda yaran
Dönüþ yollarýna engel olurmuþ daðlar
Yönünü yitirmiþsin vefasýzlýk ormanýnda
Ben ise
Aðlarým gündüz gece usanmadan
Sana yol olsun göz yaþý nehirlerim
Seni taþýsýn sevda salim diye
Yetiþ gayrý sevdiðim yetiþ
Bu sevda bu can bu bedeni terk etmeden yetiþ….