KABİR AZABI

Yaðmur yaðar, pusludur hava,
Akar ahþap gönlümün damý,
Linç edilmiþken uykularým,
Anam, babam yerime de uyur,
Ben döner dururum yataðýmda,
Gelecek kaygýlarým beni bulur.
Zamaný gelmiþ evlenecekmiþim,
Kim kabullenir ruhumu,
Tanýmadýðým bir beden eþim olur,
Ýhanet ederim o an þaka,
Hayatta söz hakkým yoktur.

Mecbur kalýrým, boynum burkulur.
Bu düþünceler benim peþimde,
Býrakmaz yakamý, sebebim olur.
Bir avcý diker tüfeðini,
Bir kuþ sebepsiz vurulur.
Kan revan içinde kalýr her yan,
Asýlýr düþlerim, güneþte kurur,
Mektubunu taþýyamaz olur zarf,
Bir ceylan verir son nefesini,
Güneþe meydan okur kanlý çarþaf.

Kim bilir o gece kime sunar bedenini,
Sorulmadan yar edilenler.
Geceler mengenesinde sýkar.
Hangi köþe baþýna gitsem.
Korkularým karþýma çýkar.
Düþünürüm deryasýnda aþkýn,
Ýçinde kalmýþým sanki çýkamam.
Kim bilir duvarlar ne sýrlar saklar,
Kimleri hapseder bu zaman,
Kaç yosma kývranýr bu ýssýz gecede,
Üç kuruþluk hayallerinin altýnda,
Iþýklarý yanan sarý odalar içinde.

Kaç ruh sarhoþ olur aþkla,
Yahut derdinden balýktýr raký þiþesinde,
Karnýma saplanýr bir hançer,
Ýnsanlar uykularýnýn neresinde,
Þavký yakmýþým, kaderimi yazar kalemler.
Daraðacýnda aðlamaklý sevgim,
Caný kalmýþ bir tekmelik,
Söz edeme, tutulur dilim.
Zehir olsa suyumda þu an,
Düþünmem bir dakika bile, içerim.

Oyununu oynuyor yine kahpe zaman,
Küfretsem dünyaya, deðiþir mi?
Devran döner de Mecnun kavuþur mu?
Ferhat deler mi daðlarý?
Kim siler gözlerimden akan yaþlarý?
Herkes yarý ölümünde yine,
Çýk gel mezarýndan da,
Kurtar beni anne,
Kýnalý kuzun, çýkmazlarda.
Susarým, mecburum susmaya,
Yakarken hayallerimi,
Baþkalarýnýn hayallerini yakamam,
Sessiz çýðlýklarýmý saplarým kalbime,
Susarým, gideremem susuzluðumu,
Kabir azabý yaþadýðým bu gecede.

BAKÝ EVKARALI



Sosyal Medyada Paylaşın: