bir günbatýmý çekip giderken
dilim lal olmuþ koþamadým arkandan
boðazým düðüm gözlerimde yaþ
dur gitme diyemedim
kalmamýþtý dermaným
adýna aþk denen iliþkileri gördükçe
vaz geçtim sevmelerden sevmem diyordum
aþký da sevgiyi de yaþatan sen oldun
gittiðinde anladým
meðer ne çok sevmiþim seni
ne çalmayan telefonlar
ne de haykýrýþlarýma suskunluðun
seni benden almadý alamazdý
yüreðime ektiðin fidanlar
dal budak verdi gidemezdin
arada kaçýrdýðýn gözlerin
belkide sessiz bir davetti
ilk adýmý atamadýn
ben adým deðil koþtum caným
bilmedin göremedin
inkar etsen de biliyorum sen de sevdin
topladým tüm cesaretimi
geldim yanýna çevirme yüzünü
acý tatlý ne varsa býrak mazide kalsýn
olmasýn ayrýlýklar hüzünler
daðýlsýn karabulutlar
düþmeden topraða
her ne kadar yaðmurum olsan da
seninle dolu þu kalbim
býrak senin için yansýn
sevmek suçsa suçluyum biliyorum suçumu
gerseler de çarmýha
vursalar da prangalarý ayaklarýma
seni sevmek yeter bana
yüreðime hapsettim çýkarmamacasýna
duy sesimi bir ses ver sen de beni anlasana...
Refik
04.04.2013
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.