Seyrana çık eyy gönül

Seyrana çýk ey gönül

Ne oldun ey dil yâre isyan feryad eyledin
Sanki dilden dökülen abý bilali bana
Merhamet etmeyip de tebah berbad eyledin
Kana kana içersin hoþtur zülali bana

Seyrana çýk ey gönül cânandýr sana gelen
Zülfü amber periþan yanandýr sana gelen
Nazýna dürmüþ aþký sunandýr sana gelen
Mah gibi ebrulerin dogar hilâli bana


Felek çarkýmý kýrdýn dildare nettim bilmem
Ey kalbimin ruþaný geldesen gâyrý gelmem
Rûz ü þerbet sahraya aksýn yaþlarým silmem
Mercan mercan dökülür emtar bilali bana

Sensiz geçen yazlarý nevbahar kýþ eyledim
Aþkýn zehir olsada canýma nûþ eyledim
Üstüme geceleri örtüpde pûþ eyledim
Görmesem cemalini yeter delali bana

Haruni ister haktan rânanýn dili güzel
Baðlarda peçelenmiþ güllerin gülü güzel
Döþe gerdana vuran kakülün teli güzel
Elbet bir gün nasiptir verir helali Bana

Harun yýldýrým
tebah (yýkýlmýþ )
zülal ( temiz berrak su )
celal ( ululuk büyüklük )
bilal ( su gibi ýslatan )
delal ( naz içve insana hoþ görünen )
nûþ ( içici þerbet )
pûþ ( örten )
Sosyal Medyada Paylaşın: