Yalçýn kayalýklarda dalgalarýn sesinden Hüzün naðmelerini dinletir yalnýzlýðým Ölümü hatýrlatan o soðuk nefesinden Yaralý yüreðimi inletir yalnýzlýðým
Rüzgâr kendi halinde, yýldýzlarsa âvare Ay ýþýðý hayalbaz, efsunlar hâre hâre Hýçkýrýklarla coþar, bana sormaz. Ne çare? Uyandýrýp geceyi ünletir yalnýzlýðým
Ayaklarýma deðen köpüklerde ne yazar? Adres kýsmýnda hangi taze kazýlmýþ mezar? Karanlýðýma birden yakamozlaþýp sýzar Acý bir tebessümle þenletir yalnýzlýðým
Ha düþtüm, düþeceðim; belime sarýlan kim? Belki de içimdeki yok ettiðim ötekim Gölgeleri getirmiþ, oysaki ben hep tekim Fýsýldar, kulaðýmý çýnlatýr yalnýzlýðým
Bugün deðilse yarýn, kapanýnca perdeler Salýmdan tutacaklar acep þimdi nerdeler? O ince kalburundan hâtýralarý eler Garipliðimi suya anlatýr yalnýzlýðým
Sürüncemede kalan kararým netleþince Süzülür gözlerimden yaþlarým ince ince Ecelin þefkat eli saçlarýma deðince Derdime nokta koyar, sonlatýr yalnýzlýðým
Mücella Pakdemir Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.