Bir köþeden izlediðim küçük pencerem Tek ýþýk kaynaðým tek nefesim Gözlerim baktýkça büyüyor sana Dalýp gidiyorum uzak diyarlara Rüzgar giriyor içeriye usulca Kuþ seslerinden bir demet þarký fýsýldýyor kulaðýma Birden yaz aylarýnda çýnar altýndaki uykum geliyor aklýma Kýsa bir hülyaya kapanýyor gözlerim Belki ulaþýrým diyerek sana Her þeye o küçücük pencere oluyor sebep Birde içeri giren nazik rüzgar Aniden sen oluyorsun pencerem Iþýðý gözlerini anýmsatýyor Kuþ cývýltýlarý sesini Yüzüme çalýyor rüzgar pamuksu ellerini Yüreðime serinlik vuruyor ilk defa Bir yudum su içiyorum Kevser misali ellerinden Huzur buluyor bedenim Tüm yükünü topraða boþaltmýþ bulutlarsacýna Birden kapatýyorsun gözlerini Sesin boðuyor, uzaklaþýyor kulaðýmdan Rüzgar koparýp atýyor yanaðýmdan ellerini Ýçtiðim su kezzap oluyor, yakýyor sinemi Açýlýyor gözlerim Doðruluyorum hafifçe Ne gözlerin var ne ellerin Tek bulduðum Bomboþ odam ve bir küçük pencerem Bir de sana olan özlemim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZaiR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.