Hýçkýrýklar boðazýmda düðüm, Yok ki bir çözüm. Sana "kal"! dedim içimden, Gözlerim aðlamaklý oldu da, Üzülme diye ,þansýma boynumu büktüm. Oysa ki ne çok þey söyledi yüreðim, Sen duyamadýn, Söylesem olmaz,bir kýza yakýþýr mýydý? Sussa da dilim,konuþsa da gözlerim, Sen gittin ve geri dönmeyeceksin. Güller boynunu büktü,yýldýzlar artýk parlak deðil. Güneþ doðsa da, içim hep karanlýk,yasta. Oysa ki sana ne çok isterdim söylemeyi, Þunu bil bu deli yürek seni sevdi.
Gitme kal! Ayrýlýk ateþi yakar beni. Beni ateþlere attýn,ardýnda gözü yaþlý, Kýrýk dökük ,yaralý bir kalp býraktýn.
Ben alýþtým ayrýlýklara ,sen üzülme! Senin yokluðun yüreðimi acýtsa da, Yalnýzlýk benim alýn yazýmmýþ anladým.
Þimdi çaðlýyor yüreðim, Susturmak istesem de, hep ayný cümle bildiðim. Seni seven bir kalp var burada, Sen habersizce elveda desen de, Ýþte bak söylüyorum . Seni seviyorum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.