Bir þeyler var gördüðüm bu gün
Anlayamadýðým kadar þeyler içim de kör düðüm
Var üstüme gelen bir yerler bildiðim
Üst üste büyüyor bu rezil zulüm
burasý dünya iþte
petrol ocaklarýnda gökyüzünü sorduðum
rüzgarý satýn alýp
gemileri sudan çaldýðým
hançerem azgýn bir düðüm
suskularým isyan kokan kör düðüm
Allahý asla unutmuyorum
daha çok yasa ve yaþam dediðim için
vakti gelince onu çok dehþet anýyorum
katilden korktuðum
nankörlükten býktýðým
adaletten hak çaldýðým
çiçeksiz ve çok milliyetsiz yaþadýðým için
insanlýðýmdan da sürülüyorum
Ýðreniyorum bu zamanlarda kendimden yine
ve umutla bahar düþerken yüzüme
ellerimi saklýyorum kendimden bile
annem aðlýyor rüyamda bazen
bazen ben gülüyorum sebepsizce anneme
parmaðýmla çizdiðim o resmin tam ortasýnda
daldýðým bir nehir var ki çok derin çocukluðumda
geri götürmüyor adýmlarým beni baba
kirlenemiyorum bir daha çamurlu duvar kýyýsýn da
bir tv ekranýnda mahpus çocukluðum
bir sokak meydanýnda öteki propaganda
o çizgi film gibi yaþýyorum can bul bana
sokak lambalarý yanar yýðýnla
ve söner kanunlar birden sahtekarca
daha çok bozuk bir lira gibi
harcanýyorum bilmem ne marka plakalarda
dedim ya yarýþýyoruz korkunç ve aleni toplumca
bir þeyler var geçmiþten dil çalýp gelen
göremediðim baktýkça ona
tutamadýðým korktukça onu
bir içim þerefe bata çýka rüyamda
bir þeyler var bu gün geçmiþi din sandýðým
ölüm bak yüzüme ve cennete aðla
bir katli dramdýr ellerimi yalayan
ve görüyorum uyanmýþ uzaklar da uykusuz çok savaþlar var
parasýz çatlak tabanlý çocuklar tanrý seviyor
yoksulluk büyüyor duasýz gönüller kadar
yok oldukça her can daha çok büyüyor tanrýlar
ve sürüyle göçemeyen kanatsýz kuþlar
asýlýr hürriyetin aðzýnda ýslak bir yasa kadar
öpüþüyorum penceresiz bütün gözlerle orda
seviyorum insaný Allah kadar
bana sen cehennem (lik) sin diyorlar
trenler geçiyor aziz bir þehrin ensesinde
ve kalbimde ölüm heyecaný o korkunç bayrak gürlüyor
ömrümde çocukluðum kokan romanlar var
hiç biri yer deðiþtirmemiþ
çekilmiþ gönlere kadar
aþkýna el deðmemiþ sayýsýz ceylanlar
gibi ölüyorlar durma kop havar
adý yok artýk resimli tüm hikayelerin
ve ýrk artýðý açýlýmlarla boðuþan hür davanýn
geçeceðine de kanmayýn
ölüm gel dediðime de bakmayýn
ve yaþanmayan o zamanýn
tanýþamadýðým bu yanýna
Zorunlu taþýnýyorum kavga kavga
kendime öl dedim
takdir ya ölmedim
demokrasiyi aðzýma bastým
tüm kanunlarý boynumdan astým
fal aðacýnda düþ kýrýyorum bu bir rüya
ve çok boðuluyorum sýr kusan kâbuslarca
aþkta yetmiyor yaþamaya bu ara
kerameti boþ ver sen anlatma artýk baba
doðru deðildir minareden gürleyen her sala
uyandýr þu mezarý da bak istersen bir daha
devrimci bir törendi adýn
vakit baþý haykýrýr Allahu ekber
ellerini toplardý yüzümden yeryüzü
Melekleri boðazlardý bütün iyiliklerim
unuturdum artýk seni
Mecburen unuturdum cenneti de
ki
Filistin”i de artýk anamýyordum
sýradandý þimdi ölüm bana
duamda hep bunu diyordum
alýþmýþtým isra elli aðlayýþlara da
ölmezdi içimde Allah onu da biliyordum
çok güçlü yaþardým
doðmak gibi inanýrdým
müþrik-ti tüm uykularým
cansýz ve inançsýzdým
renksiz bir aðlama duvarý gibiydim
bir nehir süzülürdü üstümden birden
Ýman gibi dirilirdim
geceler eski tabloyla gömülürdü
bütün vurulmuþ kuþlar gibi
ben yine anneme aðlardým
çocuktum
Allahý arardým yaðmurlar esince
damla damla zamaný arardým flu bir gözle
rüzgar yaðardý parmak uçlarýma
kesilirdim týrnak arasý suçlarla
baðýþlanmaz bir ceza kan tutardý baþýmda
rengimi kýrmýzýdan almýþtým oysa
Adem Havva masaldý eski bir Kitabýn aðzýnda
Gördüm yenilmek var her oyun sonunda
yoruldum beni ayaða kaldýrma
barýþ kokmuyor hiçbir rüya
Gel bahara zar at baba
Aðzým kýrmýzý bir elma
Sen de git Anne
Artýk uykuma dokunma
Cennette darbe yok insana
MHD