Yak Beni Gülüm
Tatlý bir alevsin, düþtün içime,
Sakýn ha acýma, yak beni gülüm.
Gönül iðnesiyle ipek saçýna,
Toka niyetine tak beni gülüm.
Bu akþam ayrýlýk fazla uzadý,
Zehirden betermiþ, yokluðun tadý.
Düþtüðüm kuyunun hasretmiþ adý,
Elini uzat da çek beni gülüm.
Hayale dalarým inceden ince,
Seni de yakýyor, bensizlik bence,
Her gece yataða girmeden önce,
Parfüm niyetine sýk beni gülüm.
Mahzun gözlerinin beyazý sensin,
Bana da gözünün elâsý densin.
Mehtaba haber sal, bahtýma insin,
Gönül topraðýna ek beni gülüm.
Sonunda Kerem’lik geldi baþýma,
Niþancý avcýsýn gönül kuþuma,
Aldýrma karþýnda dik duruþuma,
Gönül tezgâhýnda bük beni gülüm.
Kölen olduðumu gönlüne söyle,
Ýstersen çal yere, un ufak eyle,
Çilingir soframa otur da þöyle,
Bardaða mey diye dök beni gülüm.
Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.