GÜZDE YALNIZLIK

Ýnsanlarýn mevsiminden güzdü
Ve seni bekliyordum.
Neden beklediðim önemli deðil.
Günler, saatler, dakikalar
Býktýlar sensiz olmaktan
Canlarý sýkýldý,
Çekip gittiler benden azar azar
Kaldým ortada, tek baþýma
Kala kala mum gibi yandým, eridim ve söndüm.
Günlerin aydýnlýðýný gecelerin karanlýðý ile örttüm.
Bir zamanýn artýklarýyla kaldým,
Durulmuþ ve hüzünlü...
Ne var, dediler bana takvimin yapraklarý
Kimi istiyorsun ? Neden onu bekliyorsun?
Kaç kez dalga geçip, güldüler ...
Önce sen, çekip giden
Sonra, anýlarýmla ve acýlarýmla
Kalakaldým tek baþýma
Yalnýz bir güz gibi...
Aðaçlarýn üstünde ne gecede ay, ne gündüzde güneþ
Parlayan ve beni aydýnlatan...
Sadece mevsimlerin rüzgarlarý
Saçlarýmý dolaþtýrarak esen.
Öyle kimsesiz kaldým ki!
Bomboþ ve titrek;
Baþýmdan dökülen saçlar figanlar atarak
Týpký bir gözyaþý gibi
Düþtüler kuruyup gözümden son yapraklar...
Ne önceleri, ne de sonra
Hiç böyle yalnýz kalmamýþtým
Bu kadar
Ve kimi beklerken olmuþtu.
Hiç mi hiç seni hatýrlamam.
Saçma gelse de sana bu böyle,
Bir çýrpýda oldu ...
Bir güz yalnýzlýk,
Giderken yolda kaybolan
Ve ansýzýn kendi gölgenle
Sonsuz hayata doðru koþan.
Çekip gittim, hiç durmadan,
Bu çýlgýn yaþamýn kýyýsýndan
Usul usul, kaçarak ayak tapuklarýmla
Sanki senin güzünden kaçýyor gibiydim
Ya da karanlýk, tüküren gecelerden...
Bu anlattýklarým senin umurunda bile deðil, biliyorum.
Ama baþýma istemeden geldi bütün bunlar;
Birini beklerken, bilmediðim
O güzdeki hüzünlü yalnýzlýk...

Figen ANAR


Sosyal Medyada Paylaşın: