...Veda...
Gidiyorum iþte,
Sensizliði ertesine,
Yalnýzlýðýn kucaðýna,
Ölümün koynuna girmeye gidiyorum.
Yýllar sonra ilk defa ondan baþka bir kadýn için aktý bu yaþlar,
Ýlk defa hýçkýrarak.
Sen bende ki güzel olan her þeyi aldýn ve gittin,
Haberin yok.
Ve ben susuyorum, sen istediðini anla.
Gidiyorum be,
Nereye bende bilmiyorum,
Gidiyorum...
Düþtüðüm hayat denen çukurda,
Tutunduðum son dalda beni býraktý ya,
Cehennemin dibine de gitsem umurumda deðil.
Ve gözyaþlarýmla ýslattýðým kaldýrýmlarda,
Her adým atanda seni arayacam,
Seni soracam,
Ýnsan,
kedi,
köpek...
Herkese, her þeye seni soracam...
Deli saçmasý iþte.
Ben gidiyorum,
Yaðmurlarýn hiç durmadýðý,
Yangýnlarýn hiç bitmediði,
Yýldýzlarýn kaybolmadýðý,
Sokaklarýn bomboþ olduðu,
ve
Gözümden akanlarý kimsenin göremeyeceði bir yere.
Bu hayatta hep haketmediklerimi yaþattý bana can dediklerim,
Bu can dediklerim kimi zaman sevgili,
Kimi zaman dost,
Kimi zaman aile oldu,
yuttum hep,
Sustum
Kýzdým ama biþey demedim,
Kýrmamak için kýrýldým,
Üzmemek için üzüldüm,
Aðlatmamak için aðladým...
Kimse bilmedi bunlarý,
Hemde hiç kimse...
Hiç kimse,
hiç kimse...
Yazan : Ömer ERASLAN 22.12.12 01:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.