Yolcunun el kitabýnda, mavi mavi fýrtýnalar koptu, karaya vurur gibi vuruyordu, her iç çekiþte yüreðine yüreðine. susmuþtu her þey þimdi sadece ’’AÞK’’ konuþuyordu, sýrasý gelene..! sýrasýz, anlamlý ne önemi vardý onun adý ’’AÞK’’dý....
AÞK; Cam kapýdan girdi can! aldý cananýný sol yanýna... cananýn aldýðý her soluk candandýr. Yürek aþk od’unda güzeldi! kanayan yürekler koyuldu ateþin üzerine ateþ olup yandýlar Aþk’a...
An’ýn çarký anýlarý bir bir göz perdelerine ve kalbe indirirken! alýna borçlu bir öpücük uçuþuyordu þimdi sayfa aralarýnda ve aðustosa aþýk bir böcek sýzlanýyordu topraðýn altýnda. mavi ve aþk ele avuca sýðmýyordu artýk! yolcu kitaba el bastý, topraða basar gibi kendini býraktýðý yerde baþlayacaktý ..............................................................
n/y
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurşenyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.