KEFENİ YIRTILMIŞ UMUT...

þafak, doðum sancýlarýnda, atacak
birazdan; susuz, boyalarý akmýþ
tanrýçalardan olma çocuklarýn gözlerine





büyüyen ruhlarda çocuklar
gizlenmeliydi, yasaklanan elma gibi
tanrýçalar öðretmiþti, ergen olmadan olgunlaþmayý
kýzlara, sabýr bezine çekilen zincir karþýlýðýnda verildi
erkeklere, azize düþtü
seviþmenin izni, imamýn dudaklarýna





þimdi, çocuklarýn çocuksu gözlerinde kutsanacak
beyaz çarþaflara serilmiþ, ten kokusundaki yalnýzlýk





yalnýzlýk, sýyýrýp gecenin sinsi puslarýný iliklerinden
bir gülüþüyle, çöle düþmesi beklenen
yaðmur damlacýklarýný çalacak, cimri zamanýn elinden





çocuk ruhlarýndan kýzýlcýk sopasý yaptýðý için
hiç bir günah kendini affetmeyecek
kefeni yýrtýlmýþ umut, bekçisidir ayinlerin





utancýndan, geçmiþ gözlerini kapatacak
oysa, zaman iþlediði ihanetini nasýl da günahsýz
çýplak bedenlere giydiriyordu





hadi!
ayrýlýklar, þimdi…
tam da þimdi, seviþme vakti; kapatsýn
gözlerini tanrýçalar...








Nurþen Yýldýz









Sosyal Medyada Paylaşın: