öksüz yetim düşler

...
Sonra, burnunu çekti çocuk
Hüznün gölgesini yüzünden silip dudaðýna bir gülücük kondurdu.
Mutluydu
Kasabýn önündeki kedilere öykünmüyordu artýk
Pastanedeki karasinekler tatlýlara konup dursundu
Portakallýydý çubuðun ucundaki þeker
Kaðýdý janjanlý
Sýrtýna dokunan el
Tanýmadýðý bir duygunun adýydý, hoþtu

Sokaklarýn kapýsý yoktu
Açýp ‘merhaba’ diyeceðiniz oda sakinleri
Girip sýcaðýna tüneyeceðiniz soba
Ne de üstünüze yýkýlacak soba borusu
Polyanna burada devreye giriyordu tam da
Özgürlüktü madem sokaklarýn adý
Özgürdü herkesten çok
Karýþaný edeni, aðzýný yýka, diþini fýrçala diyeni
Yoktu
Hem babasýndan çok korkuyormuþ
Öyle derdi Ali
Ne kadar þanslýydý
Falakaya yatýran bir babasý yoktu
Gerçi baba’larla doluydu sokak racon kesen
Büyümüþtü ama
Tedbirliydi gözleri saðý solu yoklarken
Kendi çöplüðünün horozuydu, zamanýnda öten

Yani o kadar da kötü deðildi
Havalar da ýsýnmaya baþlamýþken sokak çocukluðu

Þu kadýn mesela çok müsrifti
Ekmekleri bütün bütün býrakýrdý çöpe bayat diye
Þu adam bir giydiðini bir daha giymezdi
Sanýrdý ki giydirmezdi de
Ayakkabýlar ayaðýna biraz büyüktü ama
En fiyakalýsýydý arkadaþ çevresinde
Þu kedinin sahibi sütü dýþarýda verirdi mesela
Kedi aç gezerdi çoðunluk
Sahibi bilmezdi
N’apsýndý
Dünyanýn düzeni böyleydi

Ama büyüyünce
Þiþe þiþe süt alacaktý kediye
Yeminliydi

Yine de içi eziliyordu sokaðýn baþýndaki evin bahçesine baktýkça
Cücesi olmaya razýydý o güzel prensesin de
Aklýndan çýkmayan ihtimalle de sarsýlýyordu yüreði
Prensesi, öpüp o kirli yanaðýndan bir okul dönüþü
Prense çevirir miydi onu!






Sosyal Medyada Paylaşın: