Özlemin Ayak İzleri
sancýlý bir yalnýzlýk gönül baðýmý sardý
aðýr aksak düþlerimin izinde
karanlýðýn koynunda korkuyla gün aðardý
saðnak olup adýnýn harfleri doldu gözlerime
çýplak bir fotoðrafsýn düþlerimde
kayýp türkülerin adýydý sevda
bir insan boyu özleme batýp
soluðumun kesildiði nöbetlerdeyim
sensizliðin kara çýkmazýnda
bilmem kaçýncý bu
hasretinin girdabýnda kayboluþum
gün doðumunu izlerken
geceye bulanýþým
týrnak ucuna kadar sýzlatýr
sevdana sarýlýþým
yokluðunun adýný çaresizlik koydum dermansýzým
geldiðin gün bayramým, gidiþin ölen yaným
hükmünü giydim, dört duvar acýndayým
günaydýnýnla güne doðmak
nefes alýp vermekti, her yeni günde
göz kapaklarým açýlýrken sana
saklardým kapanýrken de kirpiklerimin arasýna
hastalýðýma derman
gülüþüme fermandýn
çekip giderken, bende bir sen kaldý
senden habersiz, seni
hançer yemiþ gönlüme sardým
kara sevdasýn ömür otaðýn da
can bedenden ayrýlana
özlemin ayak sesleri tükenene kadar
s.c
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.