Kim nerden bilebilir benim çektiklerimi Hayata tutunmayý seçtiðim günden beri Yaþam denen tarlaya neler ektiklerimi Onur denen savaþýn sýrtýnda akan teri Emek deyip alnýmda yýldýz gibi parlatýr Namus belasýna can gönlümü de harlatýr .
Geçtiðim her bir cadde yalnýzlar iklimiydi Kar ve tipi yollarda gözlerime dolardý Yere düþen her yürek insanlar týklýmýydý Mevsimler dönse bile yüz gülmeden solardý Toz toprak ilerledim baþým öne düþmedi Kaynayan tenceremde haram lokma piþmedi.
Kadýn dendi adýma yeri geldi horlandým Aklý kýt sayýldým hep, hiç bir deðer görmedim Atýlan her iftira ateþ oldu korlandým Allah büyüktür dedim kinayeyi örmedim Bugünlere ey dostlar kolay yoldan ermedim Gönlüm halý deðildi makama da sermedim.
Duruþum hep belliydi dosta düþmana karþý Dudadðým da tebessüm kahkahaya dönmedi Yoklarým arada bir gönlümde ki tek arþý Verilen bu tek candý yaþamaya sönmedi Azimle devam ettim hayat denen okula Allahým nasip etti dik duruþu bu kula.
LAVÝNÝA Sosyal Medyada Paylaşın:
Lavinia şahika Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.