YALNIZLAR KAHVESİ

Gözlerim ufuklarda üzgün bakar nemlidir.
Anýlar süzgecinden geçen çayým demlidir.
Sözler dizili kalmýþ kilitlenmiþ gemlidir.
Sonbahar vurgununda estirir durur yeller.
Vedalarýn ardýndan üþüyor bomboþ eller.

Mazi küskün suret sýr özlenir güzel anýn.
Postacý kapým çalsa titretir gönül haným.
Nabzýmýn ritmi tekler pýt pýt atar sol yaným.
Gözpýnarlarým taþar yanaktan akar seller.
Bülbül hatýr sormazsa dalýnda kurur güller.

Ateþin közü sönmez kordur yanar derinde.
Çekip gitmez bir yere yuvalanýr serinde.
Sýçratýr uykulardan gecenin bir yerinde.
Pencereler kapanýr gizemi sarar tüller.
Sevdamýn alevinde savrulur uçar küller.

Hayal kýrýklýklarý hançer olur saplanýr.
Kýrýk dökük bir yaþam bavullarda toplanýr.
Duygular gam fýþkýrýr vuslat zor hesaplanýr.
Fincanýn telvesinde bakýlýr durur fallar.
Ne mektup var ne haber uzar kýsalmaz yollar.

Hüzün bulamacýyla kucaklar harman eder.
Acýyý göðüsleyip sarsam da bitmez keder.
Ruhsal periþanlýkta bir ömür olur heder.
Daðýlýr þakaðýma siyahtan firar kýllar.
Yalnýzlar kahvesinde bekletir yorar yýllar.











Sosyal Medyada Paylaşın: