Üçgen Şiir

Yok artýk!
Bir yer varmýþ uzakta,
Orada insanlar karþýlýksýz severmiþ,
Birinin bir derdi olduðunda herkes ona koþarmýþ,
Yardýmlaþma en sýk baþvurulan yol, sevgi en geçer akçe imiþ,
Bir de insanlar kendisi için ne istiyorsa baþkasý için de hep onu istermiþ.
Böyle bir yer varmýþ uzakta, dediler de inanamadým bir türlü;
Bu dünyada, herkes kendi telaþýyla boðuþuyorken,
Ýnsan sadece kendini düþünüyorken,
En deðerli þey parayken,
Yok artýk!

Hadi caným!
Var mý hâlâ insanlýk diyen,
Yoksulu gözeten ya da haklýyý savunan,
Mazlumun yanýnda yer alan ve zalime karþý gelen?
Kibir, gösteriþ, makam sevgisi ve yalan, almýþ baþýný giderken,
Var mý dokuz köyden kovulacaðýný bile bile doðru söylemeyi tercih eden?
Düþünsenize; ýrk, din ve dil farklýlýklarýný zenginlik olarak gören,
Ya da bireyleri düþüncelerinden dolayý dýþlamayan,
Ýnsanlar topluluðuyla birlikte yaþadýðýnýzý!
Dediler, böyle bir yer varmýþ.
Hadi caným!

Sosyal Medyada Paylaşın: