Emsalsiz Sevdim

Düþlerimi emanetine býraktýðým ilkindi vaktiydi
Bir lütfün iz düþümü ile tanýmýþtým seni
Sevilmek ruhumda heyecandý
Kendime ait ne varsa bir gül edasý ile göç etmiþti

Kaç kez yüreðimi koymuþtum ortaya
Kaç kez yola çýkmýþtým
Söyleyebilmek için gözlerinde öldüðümü

Unutturmuþtun kendimi…
Yankýsýný yitirmiþ uzun bir lal olmuþtum
En acýsý da sana dokunacak kadar yakýnken
El gibi uzaðýnda kalmaktý

Bilirmisin?
Yükü aþk olan divaneye ne denir
Þu garipler mezarlýðýnda yatanlar var ya
Bugünlerde týpký onlar gibiyim

Bozkýrýn þehrinde
Uykusuz uyanýyorum sabahlara
Sen varken bende Yokluðun dert oluyor
Hangi yöne yürürüm
Hangi galip e esir olurum içimdeki yangýnla

Uzakta, çok uzakta
Sevdasýna ölenlerin anýlarý yazýldý
Eskitmeden dinledim öyküleri, onlar çok gerilerde kaldý

Aþk beni koynunda bitirirken adým, adým
Gölgende sana tutsak yolcuyum
Bir nefes
Bir beden
Biraz da kýrýlmýþ karanfil edasýyla

Sosyal Medyada Paylaşın: