ne zaman senden uzaklarý denesem gökyüzün iþgale kalkar her yaný en çokta bu huyundan çekmiþtir kalbim en çokta sýnýrsýz uzamasýndan ellerinin
örneðin ne zaman bir otel odasýna kapansam en baþ köþeye sen kurulursun bak þu açýk býrakýlan pencereden sarkan güneþ ne çokta gözlerin olmaya hevesli þu rüzgarýn iki de bir okþadýðý perdeler ne çokta saçlarýn olmaya... bak þu tenin, þu yatakta kýrmýzý bir gül gibi uzanan bak þu da dudaklarýn, evet dudaklarýn Tanrý’sal bir ezgi gibi her defasýnda kulaðýma bir þeyler fýsýldayan
ah sevgili ! ah belki de sen hiç yoktun belki de ben uyduruyorumdur bütün bunlarý kim bilebilir ama belki de, sen bu kadar düþsel kalmakta diretmeseydin kimbilir, hani belki de ben bu kadar çok sýyýrmazdým
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.