Beyoğlunda Bir Gece
Soðuk bir kýþ gecesi,
Ýstiklal caddesinde bir kafedeyim
Derinden, aðlarcasýna çalan yanýk bir keman sesi
Masamda bir bardak çay, en sadýk dostum sigaram,
Ve karþýmda yalnýz senin hayalin...
Uzun uzun dertleþtik.
Ben anlattým, sen sadece sustun
Ben yaðmur olup aktým istiklal caddesine,
Sen sadece güldün...
Oysa sen!..
Çayýmda þekerim,
Ciðerlerime çektiðim sigaramda dumaným,
Umudum, aþkým, korkularým, yaþama sebebim,
Hayaliyle yaþadýðým tek aþkýmdýn.
Ve sen,
Hala gözlerimin içine baka baka umarsýzca gülüyorsun
Oysa sen,
Umutlarýmý eze eze,
Kalbimde sönmeyen,
Cehennem gib bir kor býrakýp gideceksin biliyorum.
Bense böyle yýkýk, böyle yetim, böyle serkeþ
Bütün umutlarýmý masada býrakýp
Ýstiklal caddesinin, göz yaþlarýmý gizleyen yaðmurlarýnda
Sensizliðe,
Ýstemediðim meçhul bir limana kaybolup gideceðim
Belki yýllar sonra yine baþ baþa,
yine böyle bir masada kesiþir yollarýmýz
Bakarsýn bir çay bardaðýnda tekrar seni yudumlarým
Tekrar dumaným olursun, seni çekerim ciðerlerime
Ve hiç bir zaman cesaret edemediðim,
sana hep haykýrmak istediðim,
seni seviyorum demeyi
Bütün Ýstanbul’u yýkarcasýna, o gün haykýrýrým belki...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.