DAĞ BAŞI YALNIZLIĞI...
Adým Berfin..
suçum; çocuk olmak...
derdim; elimden bir þey gelmemesi...
Kalahari kadar büyüktü umutlarým..her eþelediðimde,
güllerimi makaslayanlarýn bende býraktýklarý kuru aðaçlarlara takýlýrdým..
Ve utanýyorum.
Utanýyorum anne!
Çocukluðumu sizlere deðiþtim diye..
Ama özlüyorum da hani.
Elimden bir þeylerin gelmemesi en çokta piþmanlýða neden oluyor.
Kopardýlar anne!
Daha açmamýþ taze fidanlarýmýzý...
kandýrdýlar taze kokulu ekmeklerle.
ve alýkoydular beni senden...sizlerden.
Hiç olmadýðým kadar çaresizim þimdi.
Korkuyorum anne!
Burada her yer dað baþý yalnýzlýðý...
Her gece baþkasý kirletiyor düþlerimi..
uykularým bölünüyor ay karanlýkta.
Piþmaným anne..çok piþman.
o eski BERFÝN’ in den eser kalmadý ne yazýk ki.
Soydular umutlarýmý aldýlar benliðimi elimden.
Oysa ’’öðretmen’’ olmak istiyordum ne zaman biri sorsa.
Olmadý anne!
Seni benden; beni çocukluðumdan ettiler.
yerine getiremedim sana verdiðim sözleri...
artýk hiç bir su,
hiç bir sabun
temizleyemez kirlenen benliðimi.
Dönemiyorum anne!
Kapattýlar tüm yollarý..artýk istesem de dönemem
istesem de sevemem...
Daðlar öfkeli anne!
Ben suskun.
Vurdular gençliðimi uzun namlulu silahlarla.
kanattýlar bendeki insanlýk damarlarýný.
zorla güldürdüler susmaya alýþmýþken.
ve her gece ayrý bir telden çalýyor tamara..
o hüzünlü..
ben hüzünlü.
çaðýrýyor yine eþkýya türküleri..
bakýþlarýmýn zamaný gütmesinden daha önceleri.
Sen uzaksýn anne sen!
Kurduðum düþler uzak.
Artýk saçlarým izin vermiyor taramama...
geçmiyor destansý öyküler gözlerimden.
Gel al beni buralardan desem de;
aslýnda istemediðimi biliyorum.
susuyorum...
susturdular çünkü.
Bahtsýzým anne!
en çok ta kalbime sapladýlar kirli ellerini...
umutlarýmý, insanlýk pazarlarýnda satýþa çýkardýlar.
yaktýlar...
Kendi özgürlüklerine,
benim özgürlüðümü alet ettiler.
Çocuk yaþta tutuþturdular elime o meret’i.
Yapacaksýn dediler..mecbur kaldým.
Ne suçum vardý ki;
baþkalarýnýn canýný elime tutuþturdular.
Çok utanýyorum anne!
Aslýnda anne demek bile ne kadar utandýrýyor bir bilsen.
Ýþte bak,
yine çullanmaya geliyorlar.
hepsininde niyeti bozuk.
geliyorlar..bir bir.
Yaklaþýyorum anne!
Yakýndýr ölüm
ne çok ölmek isteyen var buralarda bir bilsen.
halen ne iþim olduðunu anlamýþ deðilim buralarda.
Ama bir ÖZGÜRLÜK bahsidir gidiyor!
bu uðurda heba edilen çabanýn
yok önemi.
ne bizlerin..
ne de sizlerin uðruna yapýlan bir iþ yok.
Gül tarlalarýna mayýn ektiler ANNE!
Sakýn gideyim deme!
kapat kapýlarý pencereleri..
açma!
çýkma dýþarýya.
Ýþte bak yine baskýnlar yapacaklar.
zorla..zorbalýkla.
Burada herkes piþman..
kimi yaptýðýndan,
kimi de yapacaðýndan.
Ben de çok piþmaným anne
o mayýnlarý ben ektim.
daha niceleri var sen gibi..
onlarý da ben gibileri terk etti.
Biliyorum hakkýmýz deðildi bu acýlarý yaþatmak.
Gör iþte; adý mecburiyet bunun.
Ýþte bak!
kirli elleri yine niyeti bozmuþ.
anlaþýlan sayýsýzca dokunacaklar...kahrolasýcalar.
Sökecekler kökümden ayný yaptýklarýna benzesin diye.
Yaptýklarý bir þeye deðsin diye.
Artýk dahada korkuyorum
Bir gün gelir sizlere de zarar verirler diye.
Tat mý býraktýlar aðýzda...
yýkandýðýmýz çeþmeleri bile kuruttular.
kirli bakýþlarý hep korkuttu..
hep endiþeyle uyandýk yeni güne.
Þimdi sabahlarýmýzý da aldýlar sormadan.
uyutmadýlar bir türlü..
her gece utandýrdýlar sadece.
Yoruldum anne!
gelmesini beklemekten ölümün.
Oysa okusaydým böyle mi olurdu?
Þimdi hiç anlamayacaðým seninle olmayý,
taa bu bedenim seninle topraða girmedikçe.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.