Yine sancýlandý gönül yarasý,
Akþamdan sabaha durasý deðil;
Dilim su yutkunu sohbet arasý,
Dostlar sebebini sorasý deðil.
Sevdam kirman olmuþ sesimi büker,
Bakýþým delinir, belleðim çöker,
Gece zifirini genzime döker,
Doðan gün bahtýmýn çýrasý deðil…
Aþkýn böylesini söylem avutmaz,
Canan ülfeti de yürek soðutmaz;
Özü, özleminin yerini tutmaz,
Cismi hayalinin turasý deðil.
Bilge yalým yalaz efkâr gezdirir,
Kendini yar kelam boþluða verir,
Þakayý kaldýrmaz yüze çemkirir,
O’na sataþmanýn sýrasý deðil…