ütopyadan karmaşık desenler....

dýþarda çok eski çaðlardan kalma bir yaðmur yaðýyor,
pencereme her dokunuþunda,
içerden býraktýðý buðuda resmediyor yüzünü.
bozguna uðradýðým þu yaslý günün tutuklusuyum,
dokun ellerinle yanaklarýmdaki iþgal altýndaki ülkeye,
alkolsüz güzel bir sarhoþluðun,
o kendinden geçiþteki karabasan hecelerdeyim,
gözlerinle ýsýt,her yalnýzlýðýmdaki ayazlarý,
dýþarda çok eski çaðlardan kalma bir yaðmur yaðýyor,
ýslak bir suskunluk dudaklarýmda,
ve çarmýða gerilen isayla sohbette nemli duvarlar.
uyusam diyorum,uyusamki,vaktin ölüm sözcüklerinden þiirler ezberlesem,
mýsralar döksem yaðmur yerine bulutlardan sevgin üzerine,
gözkapaklarým sýmsýký saklarken gözbebeklerimi,
kapý açýlsa ve kýrmýzý bir entari içinde,
saçlarýnda kelebekler,
dudaðýnýn ucunda bahar,
gözlerinde toprak rengi,
ve elinde pamuk þekerinden hayallerle girsen düþlerime,
kapýyý kapatma ama,
dýþardan çocuk sesleri,
ve kadýn gülüþleri gelmeli,
dýþarda çok eski çaðlardan kalma bir yaðmur yaðýyor,
bekliyorum seni,seni beklemenin o muhteþem tadýndayým,
karmaþýk bir düzenekli bombayým aslýnda,
mevsimlerin tek tek vurulduðu bir avýn lanetindeyim,
ve þimdi yolcular kýþ beyazý bir limanda,
sarhoþ balýkçýlarýn dargýn ömründe yol alýyor,
güvertelerde martýlarýn yüzyýllýk ütopyalarý,
kýyýda insan manzarasý,
sonbaharýndaki bir ihtiyarýn unutulmuþluktaki ütopyasý
ve sevginin ütopyadan aþk resitali,
bir bebeðin memedeki insan oluþunun ütopyasý,
korkunun ömrüne vereceði birþey kalmaz,
artýk ütopyadýr adýn,
ve soluk aldýðýn varoluýþun kanýtýdýr geride kalan....


Sosyal Medyada Paylaşın: