çiy düşer gözlerinin yapraklarına..

bil ki sevgili;
sana hasret zamanlarýmdan sýzýp
sinecek beklentilerimin tortusuna
iki göðüs arasýndan sýzan kokun
kumu çekilecek ýslaklýðýnýn ki
zifir gecelerde
kara bir çöküþ olacak yokluðunun etkisi
incecik delikten geçer gibi zaman
ve ben
kuytularda
kýsa soluksuz filmler gibi
yürek perdene yansýyacaðým senin sevgili ki
seni özgürlüðünün sýnýrlarý içersinde
sevmiþ olmamda ondandý hani...

ve ben ki sevgili;
nefes nefes daðýlmýþým
tüm kapýlarým kapalý
ýþýðý açýyorum
yüzünü aydýnlatsýn diye
karanlýðýn med-cezirleri alnýna düþ/üyor
ve üþüyorum
romatizmalý düþler
düþüþler yaþýyorum ki
yokluðun vücudumda kalýn bir tabaka oluþturdu
hiçbir yaðmur ýslatmayacak artýk tenimi
sen gibi..

ruhuma ziller takacaðým
kapý eþiði yalnýzlýðýmda
bir parmak mesafeden düþer misin?
dokunur musun?
sokulur musun?
acelen yok
ruhlar ölmez ve yaþlanmaz lakin yaþarýr
çiy düþer gözlerinin yapraklarýna
közleri duman olur
kelimeleri koku
vuslat korku olur ki
acelen yok
ölüm ruhla seviþmedi henüz
ipi yaðlý deðil gýrtlaðýmýn
dayanacaðým..
altdudaðýna diþlerimi geçirip
sýkýca asýlacaðým hayata ve sana ki
sonsuz sabahlarým var daha sana uyanacaðým...



(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: