Cesaret

hatalarým kalýn bir defter olmuþ
açýlýyordu yapraklarý rüzgarda
yýllar geçse de
hiç sevemediðim o defteri saklýyordum,

kalbim kýrýlmýþ
sükuneti kalmamýþtý gecemin
yýkýlmýþ kaleler
kalmamýþtý geride hiçbir asker
cesaret diye diye
yitirdiðimiz topraklarda
açýyordu çiçekler, özlediðimiz renkler;

o sabah uyandýðýnda
selam vereceðin bir dost kalmamýþtý ve
cesaret diye diye,
kör kalmýþtý yüreðin
haykýrýþlarýn boþuna
uçtu gitmiþ günlerin
yazgýmýn sonu sarýlý bir kaðýt olmuþ;
cesareti çektim içime
seninle doldu heryer her anýmda
ve kaldý yüreðim bir garip yasta,

olmazdý
yapamazdým
titrerdi ellerim
biliyorsun hassastým
hastaydým oysa bu dünyaya
bir yabancýydým caddelere
huzur bulamadýðým denizlere
neredesin diye dalýþlar boþuna
cesaret dalgalarda,
sarp kayalarda,
neden sen,
olmazdý
yapamazdým
böylece kaldým yarýda
cesaret diyen sen iken
sonunda tükenmiþtim iþte
ne çalacak bir kapý
ne bakacak bir yüz kalmýþ,
düþtüðüm yerden kalkamamýþ
iyice kaçmýþtým çukurlara
baka baka sana
cesareti çekmiþtim içime,
öksüz kalmýþ
tavýrlarým
yakýþmazdý deðerken yüzün yüzüme,

kapattýðým cesaret defterimden
sarkýyordu bir gül yapraðý
kalýn yapraklar arasýnda
bir de ona acýmýþtý içim
yabancýsý olduðum dünyaya
doluyordu gözlerim..

olmazdý,
yapamazdým
batardý gündüzüm
yüzüne hasret bakmaya muhtaçtým iþte
muhtaçtým sensiz yaþamaya
aðýr aðýr dökülsün naðmeler
iþte bir siper daha yüreðime
doluyordu içim
karanlýk bir geceye,

sokaklar kara bir düþ olmuþ
giriyordu merdivenleri rüyalarýma
ýslak kaldýrýmlarý, burnu akan çocuklarý
ve o yoksulluðumuz
içine saklandýðýmýz yalnýzlýðýmýz içinde
ne olabilmiþtik bir parça delikanlý
ne de hasret çeken bir güle..

cesaret dediðim,
bir avluda aðlýyordu þimdi
içine ekmek kýrýntýlarý düþmüþ o cepler vardý ya
ah çocukluðum diye aðlarken
aslýný yitirmiþ hayatlarýmýz içinde
kara bir defter daha açýlýyordu insanlýk hanesine
bir yalnýzlýk daha doðuyordu iþte
bir korku doðuyordu
çamurlu bir çift el,
sýmsýký, yumruk olmuþ,
meydan okuyordu bilmediði bir þeye,
ezan sesi altýnda;
hasret çekiyordu,
dümeni dönen bir eve kavuþabilmek için
tek tek sayýyor,
biçim veriyordu bulutlara
cesaret böylece doðuyordu içinde
ýþýðý sönmüþ bir bahçede
yatýyordu þimdi,
meydan okuduðu hayatýn birkaç metre altýnda
uyuyordu; uyanmak için yeni bir hayata..
Sosyal Medyada Paylaşın: