Umut ýþýklarýmýn feri kalmamýþ
Medet umuyor ateþ böceklerinden
Yokluktan bir yokluða düþüyor bedenim
Baþým ellerimin arasýnda
Zihin karýþýk gitmekle kalma arasýnda
Bir sahil kasabasý beklerken beni
Umutsuzluða umut olmak için kaldým
Bilseydim üç kuruþa kurban edileceðimi
Ýner miydim mutluluk treninden
Þimdi çaresizlik limanýnda ruhum
Ýçim acýyor kin kusuyorum dünyaya
Kalmadý tek bir inancým insanlýða
Satýldý tüm hayallerim düþlerim
Uðruna tekrar hayata baðlandýðým tarafýndan
Siler mi birkaç hýçkýrýk ihaneti
Arýndýrýr mý gözyaþlarýn kirlettiðin ruhumu
Buzlaþan yüreðim tekrar çarpar mý
Gözlerim gözlerinde huzur bulur mu
Nasýl dayanýrým bu acýya
Dayandýðým bir dað üzerime yýkýldý
Nasýl kalkarým bu aðýrlýðýn altýndan
Silerken lügatimden güven kelimesini
Senide fýrlatýyorum gecenin ayazýna
Deðdi mi ihanetin beni kaybetmeye
Birkaç saatlik zevk için öldürmeye
Seninle ýsýnan ruhumu kutuplara hapis etmeye
Söyle deydi mi söyle
Gidiyorum uzaklara tenimde tenin
Birde kahkahalarýn kulaðýmda
Ve en güzel armaðanýn sýrtýmda hançerin
Gidiyorum seni sahte mutluluklara býrakarak
Son bir kez ardýma bakmadan gidiyorum senden