bo
Cennette Yangın Var
Biliyorum,
Bir gün sen de cam bir nesne gibi kýrýlacaksýn
Üzerinde yürüyecekler çimen gibi ezileceksin
Adýna gül diyecekler, dalýndan koparacaklar
Kokun enfes, renklerin muhteþem, vazolarý süsleyeceksin
Ama dikeninden ayrýldýn boynun büküldü
Bir kelebeðin ömrü kadar oldu ömrün, solacaksýn...
Solmak canýný acýtacak, baþka bir þey olmak isteyeceksin
Örneðin:bir aðaç olayým gölgemde aþklar büyüsün
Dalýmdan meyveler toplansýn diyeceksin
Ama “meyve veren aðaç taþlanýr” fikriyle taþlanacaksýn
Bir kývýlcýmla canýn yanacak, külün arka bahçede saklanacak
Sen yine öksüz, sen yine yetim
Ve sen yine hiç bir þey olarak boþluða asýlacaksýn!..
Hiçlik de boþluk da yakýþmayacak sana
Kadýn olmayý geçireceksin aklýndan
Kulaðýna aþk fýsýltýlarý gönderen bir eþin olsun,
Sevip okþasýn, deðerini bilsin
Çocuklarýn ardýn sýra yürüsün isteyeceksin
Ve bu umutlarla yarýnlara taþýnacaksýn...
Sonunda bir erkeðin duldasýna gireceksin
Ama sevincin yarým, düþlerin alabora olacak
Bileklerinde zincir, sözlerin eksik, kalbin kýrýk
Sallanacaksýn...
Yaþamadýn, yaþattýn, karþýlýðýnda ödüller aldýn
Ezildin, yaralandýn, yüreðin paramparça, þaþýracaksýn...
Anaydýn katlandýn, sustun, yüreðine aðladýn
Ama sonsuzu iþaret etmedi bu gidiþ, bu suskunluk
Dillendin: yeter insaným dedin, sesini yükselttin!
Kýymetin bilinsin, ruhun huzura ersin istedin
Hakkýný aradýn, sokak ortasýnda dayak yedin
Çocuklarýnýn gözlerinde sorgulandýn, kurþunlandýn
Ecelsiz ölümü tanýdýn, var mýydýn, yok muydun
Hayalin mi, suçsuzluðun muydu ölen? Bilemedin!
Yanýtsýz sorular ve aðlayan duygularla düþtün yere
Bulutun attýðý yaðmurla ýslandýn
Kadýnlýðýn, analýðýn, insanlýðýn kanlar içinde topraða karýþtýn
Huzur için çýkmýþtýn yola, geçmiþ olsun bu yol sana...
Adýn kadýn, adýn anaydý; bir yudumluk su, sevgi tadýnda
Bir kaþýk lezzetli yemek, mutluluk adýnda
Bunlardý aradýklarýn ve bulduðunu sandýklarýn!..
Þimdi soruyorum sana:
Sen bu dünyaya niye geldin be kadýn?
Hayat ne renkti, güneþ ne zaman doðar, ne zaman batardý?
Mutluluk, sevinç ne demekti bildin mi hiç?
Cennetin cehenneme dönmeden gökkuþaðýný gördün mü hiç?
Rukiye Çelik
25 Mart 2013/ANKARA
Ýyilik bilmez bir zalimin elindeysen ucuzdur canýn...
Cennette çoðaldýkça çoðalýr yangýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.