Kararsýzlýk ne zormuþ duygularým isyanda
Birbiriyle yarýþýr der ki ’aklýný yokla’
Sessiz seyirci olmuþ bedenim diðer yanda
Nihayete erince atacaðým üç takla
Ufkun geniþliðinde bir yol bulurum elbet
Yürürken yakýnlaþýr kaybolmuþ mesafeler
Gönlümde ki inancým korkuma çekerek set
Kurulur baþköþeye tebessümle efeler
Sinemde renk cümbüþü ruhumla sarmaþ dolaþ
Mutluluk þöleniyle döner alemde sazda
Zerafet uyumuyla etsede kavga, dalaþ
Her biri deðeriyle boy ölçüþür niyazda
Büyümden nasiplenip kendine katmak için
Rengarenk yaþantýmý bahar bile kýskanýr
Bahçemden bir demeti doðaya atmak için
Oyalarken kendini benden akýllý sanýr
Çoðu kez çocuk yaným çýkýp gelir ortaya
Beni benden alarak onla geçer giderim
Gündüz güneþle oynar yatýya çýkar aya
’Yaramaz’ diyenlere ’o kadar olsun’derim
Emanet sevgilerden uzaklaþýp yiterim