Gözümden aktý mazim, vefaný arýyorken Bozamazlar sanmýþtým, külümü savurdular Sevi tasým demiþtin, belimi sarýyorken Can sandýðýmýz eller, saðdan soldan vurdular
Hayatta kukla olup, bozgun yanýnda olduk Öpülesi kalbini, bulamadým þarkýndan Sen orada ben burda, gönülde mazi olduk Velhasýl korkuyordum, zalim felek çarkýndan
Vuslat þarap köpüðü, kokusu yaman vurdu Sefaný eller sürüp, beni yaktýn bilmeden Çakýrkeyif hallerim, arzular seni kurdu Nehir seli gözlerim gel de bir sil; silmeden
Küllerime karýþýp, beni kendinde bulsan Boynu bükük gelincik, umarsýzca anarým Çaresiz çarem olup, yine de benle dolsan Bir nazara nigâha, ah dumansýz yanarým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.