“Bir daha asla” diyor, Bilinmeyen bir ruh… Rüyamda… Benimle konuþan, Beni avutan; Beni yaþatan, Beni öldüren Uðursuz sesiyle…
Gözyaþlarýyla uyanan insan Yaþamýþ insandýr… Acýnýn varlýðýný bilen, Acýnýn karanlýðýnda uyuyandýr; Vedalaþamadan, Sevdiðinden ayrýlan insan…
“Ýþte bu!” dersin, Aradýðýný bulmuþ gibi… Boþ bir sevinç, Boþ bir hüzünle; Sanki kaybedeceðini biliyormuþ gibi… “Bu sefer farklý!” dersin, Gerçekten farklýymýþ gibi… Ama nereden bileceksin; O da gidecek Herkes gibi…
Ýki hecelik ismini tekrarlarsýn Zamanla unutmamak Aklýna kazýmak için… Korkarsýn çünkü Beyninin ihanetinden, Hafýzanýn sadakatsizliðinden, Yaþamýn dönekliðinden…
Bir ruhla konuþuyorum, “Bir daha asla” diyor, “Ölsem unutur muyum?” diyorum; “O seni unutur” diyor, “Tekrar sever miyim?” diyorum; “Belki” diyor, “Tekrar sevilir miyim?” diyorum; “Belki” diyor, “Ölmek çözüm mü?” diyorum; “Belki” diyor, “Bir daha görecek miyim?” diyorum; “Bir daha asla” diyor, “Mutlu olacak mýyým?” diyorum; “Bir daha asla” diyor. Bir daha asla… Uðursuz sesi, Yýlan fýsýltýsýyla; “Bir daha asla” diyor…
Umut öldüren karanlýðýyla, Korkak bir zavallý gibi; “Bir daha asla” diyor. Bir daha asla…
Sosyal Medyada Paylaşın:
karanlıktaraftannotloar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.