Seyrettim bu gün geçmiþ kayýtlarý. Seyrettim de kayýtlý hayatlarýn kýsýtlý yaþamlarýný düþündüm.
Ne nasýl yaþadýklarý bilindi , ne de onlar ne yaþadýklarýný bildi.
Evrende her þey iz býrakýyor hiç bir þey de silemiyordu izleri . Biz bile unuttuk sandýklarýmýzý görünce karþýmýzda nasýl da þaþýrdýk.
Kaybettiklerimiz mi kaybolmuþtu? Yoksa biz mi bir þeyler kaybediyorduk ? Sadece bizim görüntü aldýðýmýz þeyler mi kalýyordu? Yoksa kara kutu açýlacak yerde bizi mi bekliyordu?
Ýþte iþte orda oturan küçük kýz, hani gülen , bebeðiyle oynayan iþte o kýz var ya, sen gittiðinde elini kalbinde tutup da öylece susup kalan. Arada sessiz hýçkýrýklarýný yüzüne bakanýn gördüðü sesini hiç çýkarmayan çýkaramayan senin küçük kýzýn.
Ýþte onun o hali de benim gözümden hiç silinmeyecek
Üniversite sýnavýna girecekti hani ertesi günlerde, girdi de kazanamadý. O acý ile anasýný kaybettiði günden iki gün sonra...
Sýnav mý gördü gözü.
O þimdi benim yanýmda Aliye Abla! Misafir geldi bana senin misafir olduðun , benim misafir olduðum evime .
Misafir diyorum bak bir gün öleceðimizi misafir olduðumuzu bile bile , Son günümüz gibi yaþayalým Diye diye . ne çok þeyi öteleye öteleye……
Kayýt oldu mu sözlerim ne söyledim ? ne anladým? ne anladýn?
Kayda alan oldu mu?
Sosyal Medyada Paylaşın:
berrini4 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.