rüzgârýn parçasýydýk düþüverdik topraða karýnca telaþý pesimist koku hýçkýramadýkça pýhtýlaþan
herþeyin bittiðini görüyorum baþa döndüðüm yerde düþünceler yine sisli çocuklar yine ölü sevgiden sonsuzluðu çýkardým havasýz nefesler kaldý koþarak giden duygular var durdukça yaþýyorsun kapitalist binalar karýn aðrýsý yapýyor maðaralara kilitli kalmalýydýk
sefilliðime fiyaka arýyorum sürüden nefret ederken sanmaklar pis adam zannediyorsun palyaçolar kaþýnýyordur
standart deðilim lan artýk toplama kamplarýndan düþümü kaçýrdým
sizin oralarda da yazgý ter baskýný mýdýr
baðýra çaðýra yaðmurda þarký söylüyorum bilinmez bir sokakta mahalle bakkalý arýyorum hiçinde sakallarý uzamýþ hor görülmüþ süpür marketlerce leblebi tozuyla çocukluðum yanýnda oturur akvaryumlarda çiftleþir sömürge ben aðlayamam bile
yakýyor alnýmý körlüðü insanlýðýn metal dinliyeceðim metalý duvarlarýn suçsuzluðuna çalýn lan felaketin aþklýca hallerini þiirleþtirin iskeletleriniz kokuþsun narkozu bayat avluda aspirin bile bulamayýn
ruhumu teslim ettim veresiye defterine ciflerle kolonyalar arasýnda duruyor kalbim ýslýk ýslýða eþlik ediyor þeker ve tuz disipline kafa tutuyoruz alt rafta duruyor yaz birazdan üstüne düþeceðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.