biraz sükûnetin var mý benim kýrlarým bir uçurumdan atladý günlerdir sensiz de kaldým keder býkar oldu benden yeterince rahatsýzlýk verdim hüzünlerime en mat yerinden renklerim dökülüyor azalmýþ parlaklýðým tuz mevsiminde buruþmuþ içimdeki kadýn bedenimde unutmuþ çölünü dudaklarým anlamsýzlýk tadýnda biraz esinti yolla bilmediðim tüm dillerle gelsin rüzgâr ya da okkalý bir küfürle susayým ýssýz bir gölet gibi bakýyor gözlerim iki saat evvel son nilüferi de yedim kavgam bile çiçekli benim hýrçýnlaþmýþ uykusuzluðum suratým beþ karýþ aðla derim aðlamaz putlaþmýþ kadýnlýðým kýsmen delikanlý, kýsmen þarap sessizliðim bana þarkýlar söyle aþktan bahsetme, eski bir þiir kadar yorgunsun sen de
düþlerin birinde karþýlaþalým tarihi geçmiþ gündüzlere, çocukluða gidelim uçurtmam bulutlara deðmeyeli çok vakit oldu bisiklete binmeyeli de kimse duymasýn dizlerim artýk aðrýyor hiç bilmediðim yerlerde yaþlanmak iþtiyorum mümkün olduðunca çocukmuþuz gibi yapalým aç kapýyý bezirgan baþý anýsýdýr ilk gençlik elbette sinemaya da gidelim elbette tutarsýn ellerimi belki usulca öpersin beni
ya da yanyana susalým konuþamýyor onlar desinler, anlaþamýyor desinler oldukça yalýndýr, kusursuzca zehirdir aþkýmýz rakýnýn beyazýna içmeden karýþan dokunmadan seviþen unutturan acýlarý öyle hoþ sohbetiz ki biz varsýn duymasýnlar yasalarca susturulmuþ insanlar içindir tüm bu felsefeler mazi yeterince anlatmýþtýr yetimliðimiz düzenden varsýn bilmesinler bizim sessizliðimiz, merhametimiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.