ahmet'in tanıklığında

göðsüme dolan boþluðunu öldürdüm

ellerim kana bulandý Ahmet
bir yarayý kazýmak týrnaklarýnla
defalarca yýkasan da ellerinde kokusunu duymak
öðürdükçe safra çýkarmak olmadýk mekanlarda
nasýl kirletiyor vicdaný bilemezsin

ben de bilmiyordum Ahmet
gözlerimdeki bakýþýn anlamsýzlýðýný
dilimdeki sözcüklerin sabrýnýn tutarsýzlýðýný
idrak edemediðim konuþmalara kayýtsýzlýðýmý
yormadým hiçbirþeye

merdiven çýkarkenki yorgunluðumu sigaraya baðladým
açlýktan ölüyorkenki iþtahsýzlýðýmý yorgunluðuma
kendime yarattýðým hücrede volta atýþlarýmý býkkýnlýðýma gürültüden
yola atýlmýþ ekmek parçasýný kaldýrýp kenara koymayýþýmý kuþlara
yumak ki dolanýp, düðümlenmiþ heryerinden
çözmedim Ahmet
çözemedim

sonra birþey oldu Ahmet
yaram çiçeðe durdu baharý fýrsat bilip
tomurcuklandým kedere
neresine dokunsam tenimin o kesif koku
neresinden tutsam sözcüklerin kýrýlgan

ben hiç kýrýlmam Ahmet
öyle bellemiþ herkes
benim hamurum granit
vururlar
tekmelerler
iterler
kalýrým ben öyle yerimde duraðan
gel derlerse giderim
kal derlerse kalýrým öylece
mesafe
benim dýþýmdakilerin ayarlayacaðý birþeydir

anladým Ahmet
öldürmek sakin insanlarýn iþi
ben sakindim
sessizdim
ellerim beni dinlemediler

ama hala öðürüyorum
yaptýðým iþten tiksinip

fazla yaklaþma Ahmet
sadece kulaklarýn tanýk olsun bu suça
bilirsin balýk hafýzalýdýr insanlar
belki unutursun zamanla
kitabýný yazarýz masumiyetin



Sosyal Medyada Paylaşın: