BEN SANA GİTME DEMİŞTİM

Ben sana gitme demiþtin,
Ama gittin…
Geceleyin suskunlaþan bir anlýk ölüm gibi,
Bir yaðmur gibi kaldýrýmlara süzülüp gittin,
Karanlýðýn dibine çökmüþ bir ay ýþýðý kadar derinden,
Bir rüzgâr kadar gözyaþýmý incittin,
Gittin,
Boþa dolmuþ bir zaman boþluðu gibi
ömrümden firar edip gittin…
Terk ettin…
Sensizliðe kaybolmuþ bir yaþam býraktýn geride,
Ve hiçbir yerde bulamadým adýný,
Ve bir resmin bile olmadý bende,
Bir mektup,
Bir eþya…
Hiçbir þeyin olmadý bende,
Hiçbir þeyin yok…
Ben sana gitme demiþtin,
Ama gittin…
Bekledim,
Mevsimlerden daha çok bekledim seni,
Daha çok özledim,
Daha çok yaþlandým,
Daha çok sevdim…
Ama yetmedi,
Ben sana yetmedim…
Korkular birikti ruhumda,
korkular,
Hüzünler,
Sen yoktun…
Çok yalnýz býraktýn beni,
çok;
gökyüzü kadar,
okyanuslar kadar,
karanlýk odalar kadar,
ve þarkýlar kadar,
Çok gittin benden,
çok…
Ben sana gitme demiþtim,
Ama gittin…
Bulutlar köpürdü gözlerimin ucunda,
bulutlar…
Hiç bilmediðim bir yerlerde sustum,
Aðladým,
Ve sonra tekrar sustum…
Sonbaharda resimler yaptým,
Güneþ hep ayný yönde battý,
Kuþlar hep ayný tarafa doðru uçtu,
Hep ayný uzaklýða kapandý yüreðim…
Ve sonra akþamlar sardý bütün bedenimi,
akþamlar…
Uykularda boðulup gittim sensizliðe,
Düþlerim kýrýldý en karanlýk yerinde,
Yýldýzlar yoktu,
Yarýnýn hiçbir önemi yoktu,
Çünkü yarýn,
sen yine olmayacaktýn ki,
Sen yine beni duymayacaktýn ki,
Hatýrlamayacaktýn ki!..
Ýþte bu yüzden,
bu yüzden…
Ben sana gitme demiþtin,
Ama gittin…
Gitme demiþtim…
Demiþtim…
Ben sana gitme demiþtin…

25.06.2005/Cumartesi/SARAY
ÞÝÝR-B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: