Dostlardan Irak olsun
Uykusuz geçen gece Keçiören son durak
Deli gönül diyordu “Kaç git þu þehri býrak”
Derken beliriverdi uzunca bir otobüs
Ben diyeyim ki kaðný sizler deyin ki obüs
Þoför bey hepimizi doldurdu tepe tepe
Önümde birkaç erkek ardýmda bir sünepe
Bildiðimiz kör þeytan meðer peþime düþmüþ
Hala deyip dururum bu nasýl iðrenç iþmiþ
Ortam sýcak mý sýcak baþ edemedim terle
Önden kaptan durmadan diyordu ki “ilerle”
Sürücü aðýr aðýr birkaç durak atladý
Kýrk kiþilik kelleyi üç katýna katladý
Önden arkaya doðru üç beþ adým atmýþým
Nasýl oldu bilmeden cadaloza çatmýþým
Cýrtlak cýrtlak baðýran bir ses geldi arkamdan
Öyle irkilmiþim ki düþtüm zannettim damdan
Efendim güya onu itekleyip durmuþum
Hatta ellerimide kalçasýna vurmuþum!
La havle çekecektim fýrsat bile vermedi
Yorulmuþ vücudumu öyle az uz germedi
Sanki soluk almadan konuþtu kaba saba
Ben diyeyim mendirek sizler deyin ki duba
Çenesinin altýndan sarkýyordu derisi
Adým adým arkadan geliyordu gerisi
Aðzýndan saçtýklarý yýkadý göðü arzý
Kaþarlanmýþ yosmayý andýrýyordu tarzý
Ýzlemeye deðerdi dudaðýný büzüþü
Arada bir zatýmý kaþ altýndan süzüþü
Önündeki koltuktan birisi baþ kaldýrdý
Bir de baktým aniden hemen ona saldýrdý
Kalmýþtý zannedersem hedefe iki nefes
Otobüsün camlarý olmuþtu bana kafes
Kaçýp arka kapýdan birden hoplayýverdim
Daðýlan bedenimi zar zor toplayýverdim
22.03.2013 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüdaverdi ER (Hüdai) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.