AĞLIYORUM

Aðlýyorum,ruhum aðlýyor ne hikmetse gözlerim hiç aðlamýyor?

Dudaklarým gülerken, diþlerim tebessüm gösterirken bile aðlýyorum.

Kulaklarým sürekli içimdeki çýðlýklarýn sesini duyuyor.

Bütün uzuvlarým figan ediyor, ne hikmetse gözlerim hiç aðlamýyor?

Ey göz artýk aðlaman gerekmiyor mu? Daha neyi bekliyorsun?

Bak! bütün organlarým seni bekliyorlar, aðlamak senin görevin deðilmiydi?

Onlar senin iþini yapýyorlar, onlara eþlik etmen lazým deðil mi?

Onlara mazeret bula bula takatýmý yitirdim.

Onlardan haya ede ede benden akan utanma terleri nehir oldu,

Kaç ömür geçti? Kaç asýr bitti bilmiyorum? Ama yüreðime tutuþan ateþ hala sönmedi.

Ey göz bunlara þahitsin ama hiç üzülmüyorsun.

Belki de sen aðlasaydýn yüküm bu kadar aðýr olmayacaktý.

HARUN TAÞDEMÝR

22 03 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: