İnsan - 2

ÝNSAN -2

Ýnsan var,
Gökyüzü gibi,
Engin ve geniþ,
Nurludur yüzü,
Eriþilmez rahmetine,
Her þeyin üstünde durur.

Ýnsan var,
Toprak gibi,
Kibirden uzak, alçak gönüllü,
Çömertliðine eriþilmez,
Zengin fakir demez, herkesi doyurur.
Mütevazýlýkta baþ üstünde tutulur.

Ýnsan var,
Derya gibi,
En büyük alana oturur.
Derinliðine eriþilmez.
Dalgalanýp coþtukça kudurur,
Heybetinden korkulur.

Ýnsan var,
Hava gibi,
Ya nefes,
Ya heves olur,
Ya þiþip oturur.

Ýnsan var,
Ateþ gibi
Kendi hýrsýyla kavrulup yok olur.

21.03.2013
Cahit KARAÇ








Sosyal Medyada Paylaşın: