Ezber bozan günlerin eþiðindeyim
Aþina olmadýðým bir ak güvercin
Sýkça uðrak veriyor pencereme
Ýhtimal ki baþka þehirden göç etmiþ
Rengi çalmýyor bizimkilere
Henüz beyazý kirlenmemiþ
Temmuz ortasýnda üþümüþ gibi
Eðnine giyinmiþ yalnýzlýk ceketini
Adýmlarýnýn ürkekliðini gizlemekte
Uzun bacaklarýnýn güzelliði
Sanki bu özelliðinden bihaber
Bizi ayný yaðmurda ýslatan ise
Belki tesadüf belki de kader
Elinin kýnasýný eskitirken geçim telaþý
Damýna rehin býrakmýþ duygularýný
Günün ilk ýþýklarýyla düþer yollara
Yeni bir güne kavuþmanýn sevincini yaþar
Unutur cebinde sakladýðý korkularýný
Karýþýnca yýðýnlar arasýna
Yüzünde vursa da kederli hali
Kelebekler gibi cývýl cývýl yüreði
Þehir kadar yalnýz bu þehirde
Oysa gönlü Karun kadar zengin
Aradýðý bir dost sýcaklýðýydý velhasýl
Yýðýnlardan gizlerken kendini
Belli ki bunaltmýþ biriktirdiði gizleri
Güvenli limandý tek ihtiyacý
Güya bir avdý
Çevredekiler ise avcý
Nasýl oldu anlamadým
Ýnanýp sýðýndý gözlerime
Aralýk býrakarak kapýsýný
Birlikte yazýlalým diyordu
Henüz yazýlmamýþ günlüðe
/Kurumaya yüz tutmuþ kütük
Yeþerir mi demeyin
Topraðýný bulunca
Nasýl coþuverir seyreyleyin/
Unutulmuþluðunu anýmsarken bedenim
Mevsim bahara ermiþti sanki
Dallarýmda açarken aþk çiçekleri
Silinmeye yüz tutmuþ izlerim belirdi
Böylece Ýkiden bire düþüverdi gölgelerimiz
Anladýk ki
Ýkinci baharda kesiþmiþti
Bizim kader çizgimiz